Nowe obrazy Artura Przebindowskiego z cyklu Megalopolis

Niezwykle czasochłonne, misternie konstruowane przestrzenie Megalopolis. Artur Przebindowski w swoich kompozycjach malarskich lawiruje pomiędzy abstrakcją, a figuratywnością.

Artur Przebindowski od lat konsekwentnie przepracowuje motyw miasta. Megalopolis jest pretekstem do opowieści znacznie bardziej złożonych, za pomocą których tworzy mapy wewnętrznego świata.  Stają się one także wyzwaniem czysto stylistycznym, gdzie sposób ujęcia perspektywy, kadrowania, czy zabiegi wyabstrahowania pewnego kawałka rzeczywistości służą budowaniu nowych znaczeń i napięć, a także tworzą pewne niedomówienia. Można pokusić się o stwierdzenie, że kompozycje Megalopolis coraz bardziej zwracają się ku abstrakcji. Artur Przebindowski zauważył:  „Muszę dochodzić drogą okrężną do sytuacji, w której miasta stają się kompozycjami abstrakcyjnymi. Taką mam strukturę mentalną, że nie mogę zerwać więzi z wyglądem świata”.

Katarzyna Zahorska w tekście pt.”Odsłanianie-Zasłanianie”,  który ukazał się w katalogu do wystawy Artura Przebindowskiego pt. „ Drzewo Mondriana” w Galerii Miejskiej we Wrocławiu pisała :

„Przebindowski w swojej artystycznej praktyce balansuje więc pomiędzy odsłanianiem a zasłanianiem, pomiędzy koniecznością manifestowania swojego wnętrza z całą jego duchową i intelektualną sferą, a potrzebą ucieczki przed dosłownością. Patrząc na sztukę malarza z tej perspektywy, wybór miasta na główny motyw własnej twórczości znajduje logiczne uzasadnienie, co więcej – wydaje się skrupulatnie przemyślanym zabiegiem artystycznym. Motyw miasta mieści w sobie bowiem ogromny potencjał znaczeniowy . Przebindowski zaś w pełni świadomie korzysta z ulokowanego w nim bogactwa symboliki, czyniąc z niego niezwykle istotny element własnego, malarskiego języka.”