MIĘDZY LINIAMI – WYSTAWA GRUPY A2

Grupa A2

Między liniami

Między liniami to druga wystawa Grupy A2, którą tworzą artystki i artyści posługujący się językiem geometrii. Autorką pojęcia język geometrii była Bożena Kowalska (1930-2023), kuratorka i krytyczka, autorka ważnych kolekcji sztuki współczesnej oraz założycielka i mentorka Międzynarodowej Grupy Artystów Posługujących się Językiem Geometrii, których zapraszała na coroczne sympozja i plenery. Legendarne spotkania zaczęły się w 1983 r. i trwały do 2018. Sympozja były miejscem międzynarodowej wymiany artystycznej i teoretycznej, dyskusji i wzajemnych inspiracji. To właśnie w aurze tych spotkań w Radziejowicach powstała Grupa A2, łącząca twórców i twórczynie z różnych miast Polski. Tworzą w różnych technikach, podejmują różne tematy, ale łączy ich głębokie przekonanie o wartości sztuki abstrakcyjnej, o jej ponadczasowym języku, który potrafi w sposób uniwersalny wypowiedzieć najbardziej osobiste przeżycia zawieszone między liniami papilarnymi świata i indywidualnych losów. Twórcy geometryczni często posługują się liniami, generując napięcia lub medytacyjne rytmy. Linie są tym, co widoczne i zdefiniowane, tytuł wystawy skłania jednak do pytania o wszystko to, co znajduje się pomiędzy, o nieoczywistości i niedomówienia. O świadomość, że przestrzeń pomiędzy tym, co linearne i określone, zamieszkują mniej widzialne zjawiska, wrażenia i ulotności. „To co niewidoczne – pisze Jolanta Brach-Czaina – bywa ukryte w szparach, szczelinach, pęknięciach prowadzących w głąb, pod powierzchnię, na drugą stronę rzeczywistości. Tej samej jednak”. Abstrakcja jest właśnie drugą stroną tej samej rzeczywistości. Czymś, co wyłania się ze skrytości, czymś, co czeka na odpowiednią formę, aby zaistnieć. Formę, która przezwycięża codzienność, próbuje nadać nowy porządek lub odnaleźć wewnętrzne rytmy, trudne do zobaczenia w nadmiernej wizualności dzisiejszego świata. Ilość zmieniających się obrazów, które oglądamy każdego dnia, generuje rodzaj niepokoju, utrzymuje nas w ciągłym napięciu i zmęczeniu. Sztuka geometryczna lokuje się po przeciwnej stronie – minimalizuje i uspokaja. Gdzieś pomiędzy szuka miejsca. Więcej wolnego, niezmęczonego miejsca.