Joanna Rusinek

Na uschniętym drzewie zakwita kwiat

 Joanna Rusinek maluje portret człowieka. Człowieka, którego życie składa się z etapów i samo jest cyklem, w którym może on umierać i odradzać się na nowo. Dotyczy to różnych momentów i poziomów egzystencji – Człowiek ten może wciąż zaczynać wszystko od nowa. Leitmotivem najnowszej wystawy Joanny Rusinek jest koncepcja zmienności i przede wszystkim, nowego początku.

Nowy Człowiek – Joanna Rusinek odtwarza go w swoim malarstwie wciąż od początku…To temat, który fascynuje ją od dzieciństwa: „Jako mała dziewczynka obsesyjnie wycinałam z gazet kobiece portrety”. Rusinek tworzy konsekwentnie galerie ludzkich typów. Teraz skupia się na historiach, które ją w jakiś sposób poruszają, które obnażają pragnienia, lęki, demony…bo jak sama przyznaje, przewrotnie pociągają ją w człowieku niedoskonałości, ludzkie oblicze, które zazwyczaj ukryte jest pod powierzchnią. „Tam dopiero kryją się historie, które są sednem życia”

Oprócz portretu psychologicznego i galerii ludzkich charakterów w obrazach Joanny Rusinek odnajdziemy również inne konteksty i pojęcia ze sfery świadomości społecznej, dotyczące rasizmu, niesprawiedliwości, niedoskonałości, tematów przemijania, ulotności życia, namiętności, czy cielesności. „Na uschniętym drzewie zakwita kwiat” to wystawa która jest opowieścią o różnych historiach z życia wziętych, o różnych relacjach – Rusinek zamyka je w twarzach i gestach postaci.

Snuje wizję życia opartą na płynnych przemianach form, zacierając podziały na to, co ludzkie i nieludzkie, między tym co było, a co będzie. Daje nowy początek starym historiom.