Ireneusz Walczak

Konfrontacje

W pracach Ireneusza Walczaka odnaleźć można echa ekspresjonizmu, malarstwa amerykańskiego po 1945 r., czy inspiracje twórczością Francisa Bacona. Artysta posługuje się takimi środkami wyrazu jak zdecydowane „czyste” skontrastowane kolory, mocna, wyraźna linia rysunku oraz zróżnicowana faktura. Patrząc na nowe prace, z lat 2008, 2009 roku można zauważyć coraz większą precyzje w sposobie malowania detali, specyficzną multiplikacje poszczególnych przestawień, czy zabieg wypełniania całej przestrzeni obrazu fragmentami tekstów.  Centrum kompozycji zajmuje  zazwyczaj postać ludzka, która tworzy tło lub punkt odniesienia dla mniejszych przedstawień figuratywnych umieszczonych w oddzielnych kwadratach. Ważną rolę w kompozycji obrazów odgrywają  prostokątne lub kwadratowe pola czystych kolorów,  które wychodzą przed pierwszy plan obrazu i formują się w przestrzenne wariacje. Pola te stanowią ramę dla głównego przedstawienia, lub wprowadzają podziały i rytmizują całość  kompozycji.  Prace z lat 2008-2009 także zyskują  cechy obiektów przestrzennych- poprzez wprowadzenie trzeciego planu malarskiego na bokach płócien. Tam również pojawiają się mniejsze przedstawienia, które odczytywać można jako komentarze, swoiste malarskie notatki do głównego tematu.
  Malarstwo Ireneusza Walczaka porusza zagadnienia dotyczące relacji międzyludzkich, wzajemnej komunikacji , przepływu informacji. Podejmuje problem wykluczenia, i samotności  jednostki uwikłanej w procesy społeczne, ekologiczne, polityczne ukazując jednocześnie obawy i poczucie wyobcowania jakich doświadczamy w obliczu pośpiechu i natłoku informacji, w sytuacji nieustannych zmian  generowanych przez dzisiejsze czasy.
Twórczość Walczaka mówi również o budowaniu  tożsamości, o procesie kształtowania własnego ja i własnej historii, a także o wpływie jaki ma na nas nasza przynależność kulturowa i społeczna.